Ah bu kaðýttaki hatalarý silecek eller, Gözlerimdeki yaþlarý siliyor. Ah bu kara kalemden kirlenecek eller, Deðil suya, çamura bulanmýþ hayalleri ararken kirleniyor. Her sabah kalktýðýnda, bir umut ya, Yaþlarla silinen kalbi çizebilmek için kalem arýyor. Arasa bile ne fayda? Kalemin nasýl bir þey olduðunu unutmuþ, Kýrtasiyeye gitse bile, bakýnýp bulamayacak, durumda. Oradaki verse bile, unutmuþ nasýl tutulduðunu, Sabun gibi kayar gider, parmaklarýnýn ardýndan, Avucunda bulunduramayacak durumda. Fiþe baðlý hasta gibi, Þimdi bekliyor, kaderini, Ya bir ýþýkla geri dönecek, hayata, Ya da beyaz ýþýkla, sonsuz olacak, sonunda... Sosyal Medyada Paylaşın:
AntikAyna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.