Beni çocukluðuma geri götür anne. Üç yaþýmda kalayým. Kavuþayým mavi gözlü bebeðime… Yumoþum,ayým… Onlara sarýlýnca sýcaklýðým akýyordu yüzlerine. Ben gülünce gülüyordu hepsi Ve onlarla aðlýyordum. Oysa insanlar insan yapýmý oyuncaklardan daha sahte Niye! Sarýlmakla ýsýnmazmýþ yürekleri, Ben gülünce aðlar,ben aðlayýnca gülermiþler Bilmiyordum. Ama üzülme, ben onlardan deðilim anne. Üç yaþýmda oynarken mavi gözlü bebeðimden kendimi doðurdum.
Beni çockluðuma geri götür anne Mavi gözlü bebeðime. Ben onunla daha mutluydum…
Ayþegül Saðlam
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yitik Peri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.