Bugün anneler günü anneciðim...
Elbette bu güne sýðdýrmýyorum sevgimi biliyorsun.
Seni sevmemi seviyorsun.
Sen hep bana;
Sen benim annem gibisin diyorsun ya anne;
O zaman anla beni bu gece
Ve dinle ne olur!
Çok isterdim seni anlatmayý bir þiirde,
Övmek saçýnýn tellerinden baþlayarak
Emeðinin kýymetince...
Ama yapamayacaðým anne!
Ben bunu bu gün yapamayacaðým.
Kan aðlarken anneler Reyhanlý’da,
Yapamayacaðým anne!
Hamile kadýnlar gibi,
Vara yoða aðlar oldum.
Boðazým düðüm düðüm.
Kan aðlarken mini mini yavrular Reyhanlý’da anne diye,
Ben seni övemem anne....
Bu yýl mazur gör beni ne olur!
Hep utanmýþýmdýr annesiz birisi duyarsa diye.
Evler sati gibi yanarken,
Annelerinin göðsünde ölürken bebekler,
Çaresizken babalar,ablalar,abiler
Ben kutlayamam anne...
Ülkem savaþ yeriyken kara bir felaket gibi
Ben böyle sessizsem,
Mustafa Kemal 42 yaþýnda kurmuþken Cumhuriyeti,
Ben izliyorsam bu vahþeti;
Beni affet anne!
Bu yýl ben bu günü kutlayamam...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.