ANLADIM...

ben bir garip idim uçsuz bucaksýz bir deryada,
dertsiz avare gezer idim kendi halimce,
derken,
bir suret yansýdý gözlerimden gönlüme,
maviden yeþile çalan,
gözlerimin ferini kesen,
yaþama sevincimi solduran...
bakmadan acizliðime,
kurulmak istedim suretin tahtýna,
aþikar olmaktý muradým,
derken,
derinlerden yüzdüm sýða,
vardým sandým gözlerim kamaþýnca,
eyvah kendi ellerimle,
düþmüþüm delik delik bir aða...
gözlerim kör olaydý da görmeseydim,
düþtüm düþeli bu derde,
anladým,
manam derya ile berabermiþ,
bilemedim kadrini kýymetini,
tutuldum güneþe de,
unuttum,
bana can vereni...
umursamazken bu halimi,
çekilmiþim delik delik edilmiþ aðlarla aþkýn kayýðýna,
eyvah kendi ellerimle,
varmýþým ölümün kýyýsýna,
pullarým yavaþ yavaþ kaybederken nemini,
çýrpýnýþlarým döndürmüyor yeþilden maviye,
son ýþýkta çekilirken gözlerimden,
anladým,
kavuþmak ölmekmiþ...

Yunus AKKUÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: