Aşk
Kimine sudur, kimine ateþ
Ya bahardýr yeþertir gönül bahçesini
Ya nâr olur yakar kavurur her þeyi
Öyle bir avdýr ki, herkes avlayamaz
Avlayan, av mýdýr avcý mý anlayamaz
Kimine çölde Leyla aratýr,
Kimi cennetten bile geçer Mevla uðruna
Bir þey nasýl olurda zýdlarý kavuþturur deme
Sende de iki zýt bir arada deðil mi
Tenin topraktýr dünyaya ait
Ve bir gün topraða gideceksin
Ruhun Mevlanýn canýndan bir cüz
Ebedi karargaha gidinceye kadar teninde esir
Ten ruhla canlý, ruhsuz fani bir ceset
Biri fani biri ebedi, budur gizli hikmet
Gönül gözün görmüyorsa
Duymuyorsa gönül kulaðýn
Aþk meyinden sarhoþ olmuyosan
Aklýn gitmiyorsa baþýndan
Gönlünde yanan ateþ yakmýyorsa seni
Ya da piþirmiyorsa ruhunu
Deli olmuyorsan ve yahut veli
Aþýðým deme, leke sürme, hürmet et.
Ya aþký terk et, ya kendini terk et.
Fahrettin Petriçli
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.