Karanlýk, kapkaranlýk bir uçurum...
Oysa dünya ne kadar güzel...
Güneþin sýcaklýðý iliklere iþlerken,
Kimdir sýrtýma buz daðlarýný yükleyen?
Þelâlerin sesini duyuyorum...
Coþkun akan nehirleri.
Dereler mi çaðlýyor, gözlerim mi?
Ýnan bilmiyorum...
Kuþ cývýltýlarý beyni oyar mý?
Güllerin dikeni batar mý koklarken?
Bir ýlýk meltem, böylesine kanatýr mý alnýmý?
Bahçeler pembe, ak, kýzýl güllerle bezeli;
Kan damlýyor hepsinden...
Bir ana ninnisi; bu kadar deler mi yüreði?
Hani o sýcak ellerin, neden bu kadar uzak?
Kim aldý yüzümden yaþama sevincini,
Bu yaðan taþlar da ne, yaðmur gibi?
Sevgim mi sebep,
Yoksa ona uzattýðým ellerim mi?
Ona doðru çaðlayýþým, susayýþým mý suç?
Neden sürükler yerlerde acýya garkederek rûhumu?
Nerde hayraný olduðum o dil,
Duyduklarým onun sesi mi?
Kim kopardý aðacýmýn dallarýný,
Yerlerdeyim þimdi...
Yeþerttiðim bunca yaprak,
Yazýk deðil mi?
Sözler keskin bir býçak,
Savruluyor dört yanýma,
Nasýl da saplanýyor sana açtýðým þu zavallý baðrýma,
Karþýmda sevdiðim o yüz...
Ýþte, iþte bundan gidiyor ya aðrýma...
Gökler!
Dökülün kayalar!
Savurun ey haþin fýrtýnalar!
Atýlýn! Atýlýn üstüme sel olup sular!
Götürün, götürün savunmasýzým,
Savurun beni binlerce delirmiþ dalgalar!
Sesim çýkarsa kahpeyim!
Bundan daha çok aðlatamaz,
Acýtamaz yüreðimi anladým...
Kanla dolu beynimdeki arenalar...
Bir boðanýn boynuzlarýnýn üstünde paramparça kalbim,
Ah, bir anlasalar...
Gözlerime çakýlmýþ gibi, merhametsiz bakýþlar...
Nefretin duman duman yükseliþi burnundan.
Yetmedi mi,
Kahrolasý gözlerimden süzülen bu yaþlar?
Bakma!
Sakýn bakma gözlerime!
Kalbim sürünür arkandan yine...
Gidiyorsan, ne olur bakma,
Git...
Yüreðime su olup akma...
Söndüremez artýk hiç bir þey, rûhumdaki bu yangýný,
Her çýrpýnýþýmda yükselen bu alevler,
Sürecek mahþere kadar...
Git!
Git!
Üzülme, unutacaksýn, biliyorum...
Unutacaksýn artýk beni, biliyorum...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.