Ne vakit seni düþünsem
Sývasý dökülmüþ odama düþüyordu ýlýk nefesin
Ayazlarýn ortasýnda tenim üþüse
Yüreðinin sýcaklýðýna sýðýnýyordum.
Ne vakit gülüþlerini çizsem gökyüzüne
Gelincikler raks ediyordu yakamozlarda
Ne zaman gözlerimi kapatsam geceye
Düþlerinin peçesini kaldýrýp dudaklarýndan
Yüreðine yuvarlanýyordum.
Yaðmurlar düþerken avuçlarýna
Ilýk nefesimle
Gözlerindeki saklý cenneti soluyordum
Her soluðunda ben aysýz geceye
Sevda yýldýzlarýný diziyordum
Çünkü sevdanýn huzurunda yaþýyordum…
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.