BULANA KADAR
Bu dünyada huzur bulup gülmedim
Açýldým, kapandým yine solmadým,
Çiçek, çiçek gezdim ama bilmedim,
Gönlümün gülünü bulana kadar.
Diyar diyâr gezdim gurbet ellerde
Yaðmurda aradým akan sellerde
Rüzgâra da sordum esen yellerde
Gönlümün yelini bulana kadar
Bade içemedim, su içtim kandým
Tatlý yiyemedim, ondan usandým
Her çiçekten alýp, onu bal sandým
Gönlümün balýný bulana kadar
Aþkým ateþinden kavrulup yandým
Hor söze aldanýp, nasýl da kandým
Her yüze güleni,ben de yar sandým
Gönlümün yarýný bulana kadar
Âþýk olmuþ bülbül nasýlsa güle
Hayran kaldým Þeydâ öten bülbüle
Baðrýmý açmadým esen her yele
Gönlümün serini bulana kadar
Gönlümün birini ben artýk buldum
Bu birlikten güzel bir yuva kurdum
Baþýmdan geçeni dile getirdim
Gönlümün dilini bulana kadar
Ben Ahmet’im derim gezme avâre
Gönlüm yaralandý yok mu biçâre
Hâlimi arz ettim o güzel yâre
Gönlümün bir’ini bulana kadar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.