ne zaman en zifri gecelerle harmanlasam gözlerini bir ceylan avcýsý oluyorum sanki dað taþ yorganým yataðým uykularýmdan artýrýyorum en becit demlerimi papirüsler ezdiriyor yel deðirmenlerinde bu þiirler var ya bu þiirler pususuna çekiyorlar beni
baþlayamýyorum ne baþlangýçtan ne de bitebiliyorum bitiþten gözlerime beyaz mendiller baðlanýyor fayda etmiyor kaçýþlarým her mazim kanlý bir meydan savaþý kurtulamýyorum kurþunlara diziliþten
sularý uyutuyor zaman gecelerin ne dost olduðu belli ne de düþman dinamitler konuluyor temellere küllü yýkýntýlar arasýnda bir can
bütün þehirlerim düþtü sýðýnmacýyým hamiyetine meþgulken fikri dar aðaçlarým seherlerde çatýlarým merteksiz ne olur yerim yok deme
piþemedim ardýç aðaçlarý harlarýndan bile sanmaki kil tabletlerim tüm yalýn kýlýnçlarla çizmiþ ortasýndan ali elesem de el yordamýyla alemi yek diðeri sende
ahiler ustalar aþkýna yapýþtýr yazgýmý yarýðýndan beni yeniden tanýmla
kasým
Sosyal Medyada Paylaşın:
uranus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.