ÜŞÜYEN YÜREĞİMİ KİM SAHİPLENECEK

Seni çok özledim be bitanem
Hangi acý’nýn izi kalmadýki; yüreðimiz de,
Allah’im " hatýr için sabýr dedim sessizce

Her gece yaratana yalvardým hasretine danayým diye
Seni; ne çok özlediðimi bir bilsen...
Yokluðundan utanýrsýn.
öyle özledim ki sen’i...

Bir þafak vakti gelsen bana ,
Karanlýk gecelere doðan, güneþ misali…
Aydýnlatsan gecemi.
Kokulu çiçekler sinmiþ nefesine
Bir hissedip çeksem içime.
Bahar mevsimin de ilgýt, ilgýt esen rüzgâr gibi…
Yaðmurun topraða dokunduðu
ay-ýn geceye özlemi gibi.
Özledim seni.

Bir bakýþýn da kendimi kaybettiðim , yýldýzsýn
iþýl ýþýl parlayan gözlerini..
Öyle özledim ,
Güllere aþik bülbüller gibi,
Adýný andýðým da amin’lerime karýþan,
Gözyaþlarým da sen’i çok özlediðimi anladým bitanem.


öyle bir dolmuþki yüreðim..!
Artýk Doðrular bile inandýrýcý deðil...
Fýrtýna geçecek , yaðmurlar dinecek, sokaklar temizlenecek..
iyi de gönlümü kirletenleri kim bilecek kim temizleyeck ..
Gün gelecek hüznüm bitecek,


Yüzüm gülecek ama gülmeyi unutan gözlerim gülmeyi nasýl becerecek..
Zor günler geçecek, Elbette çektiðim çileler de bitecek iyide giden
Seneleri kim geri verecek.
Akan gözyaþlarýmýn hesabýný Kim nasýl verecek. Bu mümkün mü?
Ömür yolculuðu sona erecek, yorgunluk gidecek, kavga bitecek..
Ýþte o zaman kara topraðýn altýnda üþüyen yüreðimi kim sahiplenecek..

GÜLÞEN Sarýoðlu 07.05.2013





Sosyal Medyada Paylaşın: