Birisi.
Bir mevsim ki, aðustosta üþür insan.
Ya da þubatta yanar sýcaklýðýnda.
Yüreði.
Denizlerin derinliðini kaldýrýr.
Kalbi.
Daðlarý küçültür.
Gözleri
Cennettin rengi, kaparsa biraz ölüm uykusu.
Bakarsa bir cennet hurisi.
Ha birde yanlýþ anlamayýn sadece arkadaþým.
Arada gözüm gözüne deðse de, çýkan kývýlcýmlar nafile.
Çünkü hep sahilde ki kumlukta otururuz, yangýn çýkmasý mucize.
Birisi.
Bir çiçek, bir kelebek.
Acýlý ama gerçek.
Yüzü ay yarýsý, saçlarý sonbahar sarýsý.
Gözleri güneþi kýskandýran, ne gök mavisi, nede ormanýn yeþili.
Birisi.
Bir çiçek iþte.
Mor, mavi, beyaz, içinde sarý, hem saksýda, hem bahçede.
Hem dünyada hem ahrette.
Ve hala benim arkadaþým.
Bakmayýn elim eline deðdiðine, yürürken yan yana “ÝSTEME”den dokunuyor.
Birisi iþte.
Ne var nede yok.
Ne hayal nede gerçek.
Ne adý var bende, bir yalan.
Ne kendisi var bir gerçek.
Ne bir gölge,nede gözde.
Birisi iþte..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.