ölümün kıyısındayım

ölümün kýyýsýndayým
sýcacýk kollarýndayým
sakýn uyandýrmayýn beni
düþlerimde onunlayým...
ölümün kýyýsýndayým
öpüyor dudaklarýmý yalnýzlýk
biçare uçurumun baþýndayým...
koþtum ben sana doðru
sandým ki sarmalayacaksýn
tam uçurumun baþýndayken ben
sen çekiliverdin aniden...
tutmaya çalýþtým avuçlarýný
kayýp gitti elleimden ellerin
yar!tut beni gitmek üzereyim þehrinden...
senin için gelmiþtim bu þehre
sözlerin bu mu olmalýydý,yazýk
seni hep sevmiþtim ben
ölümün kýyýsýndayým...
kýyýsýndayým yalnýzlýðýn
bir sigara izmaritinde içmiþken sensizliði
yangýnýndayým þimdi
dar aðacýna götürüyorlar hayalini
tut hadi,tut ellerimi
ölümün kýyýsýndayým
ölüm baþucumda...
ölümden kim korkar ki be gülüm
ben hergün ölüyorum sayende
ben yangýn,yürek yangýn
duygular kor alevler gibi sarmakta beni
dar aðacý üç tahtadan oluþur
çakmaktadýrlar þimdi çivilerini
korkmuyorum ben ölmekten
kalbim nasýlsa delik deþik
ölümün kýyýsýndayým...
ölümün kýyýsýndayým
bilmiyorum bu ne sensizliktir
bu ne hicrandýr gönül kentimde
ölümden korkan kim be
sensizlikten korkuyorum sevgili
sensizlik ölümden de beter,bilmez misin...
ölümün kýyýsýndayým
aldýðým hiçbir nefesin anlamý yok
sensizlik yakýyor dört bir yanýmý
artýk çözülsün düðüm...
seninle sensizim ben
sen olsan ne olur,olmasan da
her gece düþlerimdesin
geceleri benimlesin
gündüzleri gözönümde
ama farketmiyorsun artýk beni
çünkü sevmiyorsun beni
ölümün kýyýsýndayým
ne olur,býrakýn beni!...

candan emirsoy
izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: