þimdi ben çýkýp gidiyorum
ardýmda kapkara bulutlu gökyüzü
bardaktan boþanýrcasýna yaðmurlar býrakýyorum
sakýn sen aðlama topla
göz çukurlarýna doldur ben ikimize aðlamýþtým...
bu kasabada seni beklemekten yoruldum
adalara gitmekten korkuyorum...
öleceðimi fýsýldayýp yakamozlarýn kulaðýna
ýpýslak gidiyorum...
yaþama tutunmak istediðinde beni tükür
gözlerine kirli ýslaðýmdan sür balýkçý kasabasý kokan...
martýlarýn öldüðü yerde mavi öleceðim
mavi sonsuzluðun koynunda ýslak ve sessizce
artýk yýldýzlarý dolunayý yok sayacaðým
deli deli göksuya koþmayacaðým
biliyor musun
bal damlasý gözlerindeki gök kuþaklý sevinçte öleceðim...
siyah repliklerle
imansýz bir ritüelle selasýz duasýz gömüleceðim...
yalýn ayak ama baþý dik
kalem sýzým son þiir parmak uçlarýmdan harf harf dökülecek...
sol yanýmda hain bir sancý
avuçlarýmda aminsiz dualar gibi solmuþ bir beyaz gül olacak...
ateþ çiðnemiþim
dudaklarýmda o yangýnla karanlýðý son kez öpeceðim alnýndan
gök yüzünde kentler kasabalar
uzayýp giden tren yollarý istasyonlar garlar yok
biletim üçüncü mevki tek kiþilik ve tek yön
masmavi bitiþe gidiyorum ne mendil sallayaným ne de bekleyenim yok...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.