Oturdum berber koltuðuna. Saçlarým sevdiðim kedimin rengi . Kestikçe siyah beyaz kýllarý , Yerinden siyah kýllarý beklemek boþuna .
Daha dün ; Üç numaralý makineyle keserdi , Berberin kalfasý . Þimdi o çocuk yok , Siyah saçlar yok ..
Kendimi ; Þýk þýklarýna býrakýyorum berberin . Her þýktan kafamdan eksilen saçlarým . Dökülür günahlarým gibi önlüðe.
Tahta sandalye de beklerken sýraný , Þimdi yumuþak minderde oturmak . Asýlý duran kayýþta ; Bilerken ustarasýný , Çocuk aklýmla düþünürdüm , Benim de ne zaman olacak , Sakal traþým ..
Yýllar çabuk gelip geçti . Kimler oturdu o koltuða , Ýktidar gibi gelip geçtiler. Bizden büyük aðabeyler,beyler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Özaydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.