“Acele etmen gerekiyor” diyor gitmeden önce. Gözlerinde her zamankinden daha fazla gurur var. Üzülüyorum Sofia. Her bahar gecesi kendini kýþ sandýðýnda bir kadýn aðlamaz mý? Yalanlar o kadar soðuk ki… “Acele etmen gerekiyor” diyor ve gidiyor. Ben aðladýðým zaman dilimlerinden daha çok yaþlýyým. Senin de gözlerinde daha fazla gurur. Ucuza okuturum hayallerimi bir manifaturacýya. Sen de satarsýn ve açlýðýný doyurursun ruhunun. Adýný söyle. Ne demeliyim ki boþ olmasýn? Ne kadar susmalýsýn ki yaralar kapansýn? “Sonra…” demeden gitme. Tanrý aðlayamaz. Bir aðýt yakar yine geceler. Kýþ sanar kendini. Sonrasý yok. Sonrasý bir yýðýn boþ. Bir yaþlý kadýn gibi. Hayalperest, nankör, bencil… Küfür eder bir orospu. “Gitme” demek için geç. Haklýydýn, kaybettim seni. Sorduðum bir yýðýn sorudan baþka ne var? Büyümem gerek. Sofia’nýn doðmasý gerek. “Sonra…” demeden “Önce…” der gibi. Gökyüzüne dönen her þey gibi. Varlýðýný sandýðýn ama yok olduðuna dair kanýtlarým var. Her bahar gecesinde söylediðin yalan bir ninni. Hayýr! Sofia Ölmedi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aylin Umut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.