Ne haddime..

Yorgunluk mu..?
Haþa ne haddine yüreðimin..
Sadece ummak bazýlarýný..
Boðulmak sessizliðimde..
Hani derler ya..;
"Umut yorar" diye..
Umudumu yitirdiðimde..
Vazgeçmekten korkuyor yüreðim..
Umudumu yitirince..
Paramparça olmaktan ürperiyor benliðim..
Sonra..;
Fýrtýnamý dinginliyorum denizimde..
Kýzýyorum kendime..
Bende ki bu çabasýzlýk niye..?
Pes etmek yakýþýr mý ki yüreðime..?
Derken sarsýlýyorum gök gürültüsüyle..
Ani bastýran yaðmurla birlikte..
Sanki bana doðru koþan toprak kokusunu benimsiyorum kendimde..
Usul usul fýsýldýyorum kalbime..;
Gayesiz sen..
Sömürge dünyana pasif seyirci..

Sosyal Medyada Paylaşın: