NAR-I ŞEMUL

yýrtýldý gök, çatladý toprak
dikenli bir zaman çizerken ömrümüzü
sudan ýrak özlemler filiz küskünü
ellerimiz yeryüzü kadar kurak
geçip otursada umut gözlerimize
tenimizdeki bizsizliðe dokunarak
nedense hep hüzünler yaðar aþk þehrimize
bekleriz solumuzda vuslatý
kýyýsýnda aþkýn, alnýmýzda þiirler okunarak

mevsim kaçkýný bir rüzgarla öperim saçlarýný
bir kuytuda gizlenirken senli bakýþým
nefesimde parçalanan sensizlik dalgalarýný
uzak kentlerden haberin olmadan almýþým
ömrüme kazýnmýþ bir gizemli tarihsin
her halini, gölgeni ve dahi izini toplamýþým
yokluðunla çarpýp medeniyeti
bir uçtan bir uca sensizliðimi hesaplamýþým

göðe kuþ, deryaya balýk
bana sen lazýmýsýn
daðýlsýn artýk gözlerimden yeter
senden olmayan kalabalýk
azaltýr beni, sensizliðe ören gün
bir alýcý umut pençelerken düþlerimi
varlýðým yokluðunda bir sürgün
sana yollayamam asla
sensizlikte rehin kalan gülüþlerimi

gecenin içine sindi gece
su kendini ýslattý
köze düþtü aklým
içimde sen tutuþtun
kýrýk düþlerden sana kanadým
sen, bende varolduðunu çoktan unutmuþtun

ALÝ RIFAT ARKU
05/05/2013
ÝSTANBUL


Sosyal Medyada Paylaşın: