Bir rüzgâr esti ýlýk mý ýlýk,
Ýstanbul’un mavi boðazýndan.
Güneþ gülümsedi bulutlar arasýndan.
Isýndý, gerindi erguvan aðacý,
Uyandý uykusundan.
Ürperdi, titredi tomurcuklarý,
Bakýndýlar karþý sâhile,
Pembe pembe yapraklar arasýndan.
Yanaklarý al al
Bir genç kýz gibi utangaç...
Seslendi ana aðaç:’’Hadi, vaktin geldi,
Durma aç.’’
Bir anda rengârenk oldu aðaç:
Kýzardý dal dal.
Saçýldý her yere mis kokular.
Coþtu onu görünce
Sâkin deniz bile.
Karýþtý birbirine
Denizin sesi ve
Erguvanlardan dökülen þarkýlar...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.