DER'E

Kendimden kaçarken geldiðim dere kenarýnda,
Durmadan hýrçýnca akan su taþlara çarparken
Taþlar suyun þiddetinden ýþýl ýþýl ýþýldýyordu
Bi ara taþla suyun savaþýnda kendimi buldum..
Ruhum habire çarparken nefsime,
Kýyamýný bozmuyordu azgýn nefsim.
Ruhum öyle çalýyorduki uyanmayan hiç bir,
Hücrem kalmamýþtý.
Duyarsýz nefsimden baþka ama örselenmiþti ,
incelmiþti naifleþmiþti nefsim,
Lakin olmasý gereken olgunluða ulaþamamýþtý derken
Ruh’uma yapýlan bi haksizlikta Nefs’im Ruh’uma secde edip
yakýnlaþýyor.
Umulmadýk anda ona tastamam biat edýyordu.
Son zamanlarda en çok bu anlarý sevmeye baþladým
Çunki !Ruhumun aziziliðini Nefsimin naif ve latifliðini
Özüme atýlan iftiralarda bulmuþtum.
Baþka türlü felaha ve selaha ulaþamýyorum
Ve Ruhumun ilahi týnýsý þu idi o anda.

Taþa çaldým nefsimi
Ses verdi þahadetle
Yokluðunda ismini
Zikreyler ibadetle
Allah Allah Allah o....

Aþk ile hu
T C Murad-ý Batin..01:05:2013
Sosyal Medyada Paylaşın: