bizli sevinçleri
adalý yorgun martýnýn çýðlýklarýna sakladým
çok uzaklardan uzanýp el yordamýyla alýr da
iðretide olsa yüzüne asabilir misin elais...
içimden bir sürü ayak sesiyle
kalabalýk omuzlarda tabut geçiyor ölen kim biliyor musun
aðlayaný yok meyyit kimsesiz...
adýnla baþlayan her cümlenin sonuna
sen artýðý irice bir acý býrakýyorum
duyuyor musun ahýmý...
kan kaybeden kelimelerimin ardýna
senli bir damla göz yaþý koyuyorum nokta diye...
sevinçleri çalýnmýþ haylaz çocuklar gibi
duvar diplerinde sol yanýmdaki sen kanatýyorum gizlice elais...
usulca dokunuyorum kaldýrým ýslaklýðýna
parmaklarýmýn ucuyla
içinde kalan bir ömürlük acýyý incitmeden...
güneþi çekiyorum gölgem de ölsün diye
sevinçlerim gibi
düþlerimin öldüðü yerde...
içimdeki çocuk þaþkýn korkuyor
o ölüm nedir bilmiyor
avuçlarý kirli aminleri ýslak dualarý yok elais...
her gece uyumadan önce
kendine anlattýðý en güzel masalý çalýnmýþ
o çocuk sevinçlerinden vurulmuþ
soðuk duvarlara düþmüþ gölgeler gibi sustu þimdi elais...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.