Dallanýp budaklanan yeþile mi yanmalý? Özlemin yeþerdiði, sararýp yuvarlanan yapraða mý? Yoksa toprakta ilimlenen; Bir bebek misali aþkla büyüyen oduna mý? Kainatýn sahibine mi sevdalanmalý; Yoksa yarattýðýna mý? Hangi aþk doðrudan büker boynumu? Hangi ayrýlýk daha acýdýr; Zamandan öte bir aþka kýyasla?
Her vakit yanýmda olana mý boyun eðmeli? Vakti Yaratan ýn yarattýðýna mý ? Söyle aþkla kime yanmalý? En bereketlisinden, En huzur vereninden, En ilimliden baþka kime yanmalý?
Alim-i Malik olan "O". Ýnsana bilmediðini bildiren "O". Nazar güzelliðinde yaratan "O".
Az okudum, az düþündüm! Param pulum çok! Benden zeki insan yok! Benim egomun direði tavan! Ýnsanoðlu yavan mý çok yavan!
Kibir baþa bela! Nefsin daim etti seni müptela! Söz veriþimiz, Kalu Bela.. Sineðin yaratýlýþý ala mý ala!
Bir çeltik misali yaban kaldý insan. Az dinledi, çok söyledi. Sözde kaldý namaz, iman! Her gece dolaþýr mekan mekan. Þeytan ayrýlmaz yanýndan bir an!
Yalnýz kalmaz Müslüman! Yalnýz, yalnýzlara ses verir her an! Tevhidi daimdir, kalbi meranettir. Her güzel gönül Allah’a emanettir. 03.05.2013 Sosyal Medyada Paylaşın:
filhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.