MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Yalnızlığa Durunca Zaman
EceİleBanu

Yalnızlığa Durunca Zaman






Günün ilk cinayeti için uyandý zihni
Gecenin þerriyle kurulmuþtu aþklara yüreði

Ne çok yýl tüketmiþti…
Yüreði de hep ayný iklime deðiþmiþti.
Ve her gece gün kesiði kalýyordu gözlerinde
Bu kesiklerden gerçekler kabus gibi sýzýyordu
Düþlerine.

Günün ilk ýþýðýný tersledi gözleri
Kalbindeki umutsuzluk kramplarýyla
Kasýlýyordu bedeni.

/Bir yudum yaþamak anlamý beklerken
Dudaklarýna bir ömür sürecek sarhoþluðun
Zehiri sunulur…
O yudumla kendine yabancýlaþýrsýn
Duvarlar örmeye baþlarsýn
Her anýný kýymetsiz
Yaþarsýn/

Yalnýz süren yaþamýnda
Her yeni gün içinde ki boþluða bir adýmdý.
Yalnýzlýða uyup ta, çürüttü yaþamýný…

/Yaþam tadýnda olsun istedikçe
Yüzünün önünde daðýlan
Dudaklarýna takýlan
Ve hep susatan
Her yudumda
Ýç kurutan
Hevesti
Nefes/

Çeþit, çeþit bakýþlar birikiyordu gözlerinde
Göz yaþlarýyla çoðalýyordu ruhunu yaralayanlar.
Ýçini ýsýtan bakýþlar arýyordu kapatýp gözlerini
Hiçbir bakýþ deðiþtirmiyordu yüreðindeki soðuk iklimi

Ve…
Ýçindeki duvara asýlý bir saatti kalbi
Geriye, geriye giden bir zamandý, ruhundan taþan
Her uyandýðýnda iki zaman arasýnda kalýyordu…
Kalbi geçmiþi çarpýyorken
Çevresindeki her þey zamanla deðiþip duruyordu
Bedeni ve ruhu ayný zamanda yaþamýyordu.


AsabiÞirin
13/12/2oo7

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.