Ýçimdeki sýkýntý gitmiyor seni düþündükçe Seni özlemek, seni içime atmak dayanýlmaz Yýkandýkça kirleniyorum her gün Sensizliðimde sensiz kaldýkça Teneþirlerde uyanýyorum her sabah Özlemin içimi büyütüyor Büyüdükçe ben küçülüyorum Ben küçüldükçe özlemin büyüyor Her aklýma geldiðinde kendimi öldürür gibi Her çaresizlikte Her beni köþelerde býrakmanda Sarmala bulanmýþ akrepler gibiyim. Kaçýrdýkça gözlerimden hayalini gözlerim küçülüyor Gözlerim benim olmaktan çýktý Aynalarda ben artýk seni görüyorum Her saçýma ak düþüyor Her çizgi yüzümde, senin resmin gibi Özlemin ruhumdan alýyor Özlemin zamansýzlýk gibi Her uyanýþ anlamsýz, her uyku azaplarda bitiyor Özlemin öldürüyor beni Ben öldükçe özlemin büyüyor Ve ben görüyorum bunu Sen ölmüyorsun özlemin ölmüyor Yanýma gel uzak olma Aklýma gelme Aklýmý alma
Sosyal Medyada Paylaşın:
erdi67 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.