Ýþçiyim
Yüküm aðýr
Yevmiyem az
Derdim çok
Ýþçiyim
Ter kokar ellerim
Gözlerime kömür karasý düþer
Sabahtan akþama
Ýþçiyim
Ekmek götürmek için eve
Emekler
Çalýþýr
Yorulurum tek baþýma
Ýþçiyim
Sesimi duyan pek olmaz
Üç yüz altmýþ beþ günde
Bir gün halimi soran olur
Sonrasý yine ayný çaresizlik
Ayný sahipsizlik
Ayný unutmuþluk çöker bedenime