zamandı

binüçyüzkýrkbir eþkiya zamanlarýndan öte bir zamandý
paslý kargýlarýn savaþýnda maviye çalan bir meydandý
mühre girmiþ demlerin kördüðümüne sallarken palalarý
bileyciler yaðlý sicimlerde ustabaþlarý þeytandý



kybela donlu canlarý kip bacýlar kýrýlmaz kuzelerle sakalar
bir keseye sýðdýrýlmýþ azman manda gövdesi azýkla
deldiler uzun kýsrak baþýný diðer uçtan öbür uca
yaman oðlanlardý demir daðlardan gelen koca koca



bunlarýn atlarý canlýydý tanrý daðlarýndan dualýydý
körükler üflenip daha erimeden granit kayalarý
cepkenlerine doldurdular hasrete dizgin narlarý
el aldýlar dede’nin korkutundan tuttular koca Dünya’nýn ucundan



yürek yoktu bunlarda o atýmlýydý dururdu
her biri þimþek içer tuð takýnýr fýrtýna solurdu
sevmezlerdi düzlükleri savaþta tuzaðýna çekilip yenilirlerdi
tam çýðlýklara boðulurken kazanan
yeni çýkmýþ ay gibi tümen tümen geri dönerlerdi
düþene mýzrak atmaz harbi döðüþü severlerdi



ne gen’ciyim ne ida’da masalcý dede
nereden nereye geldik aklým almýyor
bu destaný doludizgin yazmaya dilim varmýyor









kasým
Sosyal Medyada Paylaşın: