An Sığınağı

"kime gitse
umulmadýk çýkýyordu"

nasýl ardýnda býraksýn dengesini
parmak uçlarýna mor nefesler çizili
göðsü rüzgar nakýþlý
ipince sokaklarda
ateþ çemberi evlerin ardýnda
ufak adýmlarla gezinen kent cambazý

(ki rüzgarý çalmakla suçlanýr)

"intihar moteli
numara yedi"

ortada edepli mi edepli bir masa
kent cambazý üzerine ne koysa
-misal düþen uçurtma kuyruklarýný
pis sineklerin üþüþtüðü þiir artýklarýný
yaðmur taþýran
kayýp sinemayý-
bana mýsýn demeden dimdik ayakta

köþede çarþafý haftalardýr deðiþmemiþ bir yatak
cambazýn meraký;
"neden yataklar hep kýyýda köþede býrakýlmýþtýr?"
ve kent söküklerini yamarken durmadan haykýrýr
"söyleyin bana;
acýyý, aþký, intiharý
sararmýþ bir motel çarþafý kadar
kim anlatabilir sesi titremeden?"

odada bir de pencere
düþsüzlük boyunda

kent cambazý
tekil atlaslarýn yalnýzlýk adýyla iþaretlediði
duvar parçasýný görür pencereden
önünde daima bir kadýn bekler
güneþli günlerde þemsiyeli
yaðmurlu günlerde gün çýplaðý

kadýn þimdiye aittir
öyle zanneder

cambaz katiyen, geç kaldýðýný söylemez

Sosyal Medyada Paylaşın: