Kökü Anadolu’da, dallarý üç kýtada, Bir Ulu Çýnar’dý ki, yaþý yaklaþtý bine; Çepeçevre kuþatmýþ, dikenli tel, ýsýrgan, Dertleþip aðlaþalým, biraz varýp dibine…
Selçuklu veda edip, giderken türbesine; El vermiþ göndermiþti, mehter, vasiyet, berat… Ertuðrul Gazi, Osman, Orhan attý temeli, Sermaye iman idi, servet; bir kýlýç, bir at…
Yýldýrým gibi Sultan gördü bu Ulu Çýnar, Balkanlar hala aðlar, þehit Sultan Murad’a; Bir kahpe hançer kesti, ortasýndan tarihi, Gövdesi Kosova’da, baþý mahzun burada.
Emek verdi baþ koydu, Sultan Çelebi Mehmet, Devlet yaptý yeniden, parçalanan güruhu. Bir Murat daha geldi, suladý bu Çýnar’ý, Otuz yýlda yoðurdu, çað açan üstün ruhu…
Bir delikanlý geldi, ilim adamý, asker, Peygamberin övdüðü, Sultan Fatih, bir deha; Asýrlar geçse bile, sanmam gelsin cihana, Oyuncaðý çað olan, böyle biri, bir daha!..
Bayezid-i Sani ve Halife Yavuz Selim, Hizmetçilik yaptýlar, insanlýða ve dine, Kaç halife geldi, kaç asýr sürdü bu hizmet; Þahit Mükerrem Mekke, þahit Nurlu Medine…
DEVAM EDECEK Sosyal Medyada Paylaşın:
ekremsama Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.