SON TİRANLIK
bir kýyameti dolandý geldi ýþýk
gözlerini yumanda sen
anýlarýmý çarmýha gerdi zaman
sen rüzgarlara gülümserken
tenimin aþksýzlýðýnda
ve bir hüznü aþtý aþk
sensizlikten bir boþluða düþtü içimde
aranýr durur seni farkýnda deðil
benim sen olduðumun baþka biçimde
kýrbaçlar ellerimin gölgesini kelimeler
zihnimin çaðlayanlarýndan akarsýn
tüm düzlemlerim intihar eder peþinden
sen zafer kazanmýþ farih edasýyla bakarsýn
teslim alýrken nazýn tüm çehremi
bir þarkýdan dilime bulaþan
o eþsiz tatda izlerim seni
yaklaþýr bir yalnýzlýk dilimin limanýna
denizler boyu susarým seni
içtikçe artar hasretim
bir sese düþer tomurcuk
bu þehir damlarken kirpiklerimden
alýr mý beni sensizliðin gölgesinden
þarapçý narasýný taþlaþmýþ saksýlara diken
þu soysuz piç zaman
nerede bahar yüklü gök gürültüleri
sensizliðin yaðmurlarýný
aklýmýn tenhalýðýna sürükleyen
bir ben kalmýþým bir de sokak köpeði
senin ayak sesini bekleyen
günün beyaz teninde uyanýrken
ben gibi utandý karanlýk
sol yanýmý ele geçirdi
aman bilmez aþk denilen tiranlýk
ALÝ RIFAT ARKU
30/04/2013
ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.