Hiçbir kalem kaðýdý çizmez boþu boþuna, Kalem her þeyi söyler bakmaz gözün yaþýna, En son sözünü bile yazar mezar taþýna, Biline ki kalemler cahilliði eziyor, Bir kelimesi bile dünyalarý geziyor.
Býrak diyorum zalim kötülüðü döþesin, Sen bu garip dünyada zerre kadar köþesin, Bana dokunmuyorsa býrak yýlan yaþasýn, Ama o an vicdaným bana nasýl kýzýyor, Haftalarca beynimi týrým, týrým kazýyor.
Doðrulukla kalemi birleþtirince þair, Usanmadan yazýyor her zaman hakka dair, Ýþte böyle ortaya çýkmýþ oluyor þiir, Mýsralarda duygular derya olup yüzüyor, Destan oluyor bazen yüreklere sýzýyor.
Þairler Gerçekleri anlatýnca kaleme, Kalemden kaðýtlara döþenir her kelime, Þiir olur yayýlýr iþte bütün aleme, Kültürler tarihini iþte böyle süzüyor, Ama anlaþýlmamak bazen beni üzüyor
Bazen kýzdýrýyorum eþi dostu ahvali, Herkes baþka biçimde diyorum dünya hali, Geliyor mu aklýma olanlarýn hayali, Vallah benim suçum yok hep bu kalem yazýyor, Ben rol yapacaðýmda gönül gözüm bozuyor.
HAVVA KESKÝN Sosyal Medyada Paylaşın:
havva keskin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.