Mum ýþýklý gecelerde gözlerim seni ararken, Her an gelecekmiþ gibi camlardan bakarken, Sabahý aydýnlatan kýzýl güneþ güne doðarken, Canýmýn içi seni özlemeyeyim de ne yapayým.
Ay doðar yýldýzlar ýþýk saçar gözlerim seni arar, Sensiz, dört duvar arasýnda, gözde uyku firar, Sensiz güneþ, doðmuþ doðmamýþ, neye yarar, Canýmýn içi seni özlemeyeyim de ne yapayým.
Aþka sevdaya aç susuz kalbimi, bir aþkýn besler, Loþ ýþýklý þömine baþýnda bu bedenim seni özler, Sana olan özlemimi anlatmaya yetmiyor heceler, Canýmýn içi seni özlemeyeyim de ne yapayým.
Sensizliðin bana sanki kör bir kuyunun dibi gibi. Sana sevdam kurak çöllerin yaðmura özlemi gibi, Özlemin var kalbimde cehennemin kor ateþi gibi, Canýmýn içi seni özlemeyeyim de ne yapayým…
kosarli47/mehmet emin dað Sosyal Medyada Paylaşın:
kosarli 47 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.