[ italik
müfte’ ilün/müfte’ ilün/mefâ’ ilün/ müfte’ ilün
me fâ î lün/me fâ î lün/me fâ î lün/me fâ î lün
Bir Zamanlar
Düþürmezdim dilimden bir zamanlar, tek hecemdin sen
Ýçimden çýkmadýn hiç, bilmecemdin, hep ecemdin sen
Yazýk her þey masalmýþ; evvelim hem, âhirim derken
Ýçimden çýkmadýn hiç, bilmecemdin, hep ecemdin sen
Güler TURAN
me fâ î lün/me fâ î lün/me fâ î lün/me fâ î lün
Þifâ buldum içerken aþký, mest oldum gözüm nûru
Ve lâkin ah efendim; gayrý yoktur gönlün gayrý onûru
Ferahnâkým; gönül, sevmiþ ne yapsam bil ki nâçârým
Ve lâkin ah efendim; âteþinden yandý can, soldum
Sanki
içip yâr gözlerinden aþký, yýllar var ki mest oldum
Ve lâkin ah efendim; yandý rûhum, sanki test oldum
Ferahnâkým; acýr câným, kimse bilmez ki nâçârým
Ve lâkin ah efendim; yandý rûhum, sanki test oldum
Güler TURAN
me fâ î lün/me fâ î lün/me fâ î lün/me fâ î lün
Dilerken aþký senden mest olur rûhum inan
Þifâ buldum içerken aþký, mest oldum gözler etti
Ve lâkin ah efendim; âteþinden yandý can, soldum
Ferahnâkým; gönül, sevmiþ ne yapsam bil ki nâçârým
Ve lâkin ah efendim; âteþinden yandý can, soldum
Can Bulurum
Sildi gözüm nûru bütün, gönülde efkârýmý dün
Hâz alýrým, rûhuma gün doðar gülüm güldüðü gün
Sîneme yaslarsa baþýn; hüzün biter, neþ’e dolar
Can bulurum, cânýma can katar gülüm geldiði gün.
Güler TURAN
müfte’ ilün/müfte’ ilün/mefâ’ ilün/ müfte’ ilün
"Yine Hazan Mevsimi Galdi,,
Hüzzâm eser yel hazanda, zaman gamlý, kalpler kýrýk
Yapraklarýn rengi soldu, dudaklarda hep hýçkýrýk
Bülbül hüzünlendi dalda, boyun büken gül, hardadýr
Yapraklarýn rengi soldu, bu mevsimde hep iç kýrýk.
Güler Turan
Harâbým aþký içtim gözlerinden, ey perim
Dilpesendim, gonca tenlim, hoþ edâlým, dilberim
Aþk deminden yandý câným, günbegün ah eylerim
Bir garip ahvaldeyim yâr, ben de bilmem neylerim
Aþk elinden yandý câným, günbegün ah eylerim
Sevdâsý Henüz Gönlüme
Sevdâsý henüz gönlüme, bir kor gibi düþtü
Baðlandý ruhum; duygularým, aþka dönüþtü
Hülyâmý saran arzu; o saf, hisli öpüþtü
Baðlandý ruhum; duygularým, aþka dönüþtü.
Güler TURAN
mef’ ûlü /mefâ’ îlü/ mefâ’ îlü/ fa’ ûlün
HASRETÝNDEYÝM
Ah efendim; gönlümün sultâný, sevdâlým benim
Pek perîþan hâldeyim, câným yanar þuh_î þenim
Dilberim; emrindeyim, gel der isen hasret biter
Yoksa billâh, âteþinden kavrulur nâzik tenim.
Güler TURAN
fâ ilâtün/ fâ ilâtün/ fâ ilâtün/ fâ ilün
Güz Düþleri
boþluða uzatmýþ kollarýný kupkuru dallar
yollar kuru yapraklar sarý sarý
ayaklarýn topraða deðdiði yerler hüzün
filizlenir ilkbaharda söylenmeyen þarkýlar umudu
yýllar bu âný bekler hep
eflatuna döner gece her sonbahar
yudumladýkça havayý
zühre kadehlere dolar; iç, içebilirsen
anýlar sýkýþýr avuçlara, çocukluk duralamalarý
yaz sýcaklýðýna özlemdir tasalar
kýþadýr titremeler besbelli
ayazda gülmek üþütür insaný
þehir gölgelenir puslu düþlerde
sönerken ýþýklar tek tek
erguvan kokulu yaz akþamlarý gelir us/una
þiirler düþer, sonra notalar, yine þiirler
yorgun hayaller silinir
ay çekilir
yine hazan mevsimi
yine sarý sarý yapraklar...
yine sen, yine hep doðduðum gün
yine Onsekiz Eylül gelir aklýma...
Bir Fasl_ý Hüzzâm mý Acep
Bin gizli hüzün saklý, gönül naðmelerinde
Her beste elem oldu, sazýn perdelerinde
Ýnler gibi teller, yayý çeksen ya dokunsan
Hep gâm süzülür, fasl_ý sitem handelerinde.
mef’ûlü /mefâîlü/ mefâîlü/ fa’ûlün
GÖLGELER
Ses çýkarmaz kaybolurken, iz býrakmaz gölgeler
Hem dokunmaz, öfkelenmez, can da yakmaz gölgeler
Git desen gitmez ve küsmez, çakma bakmaz gölgeler
El deðildir, sel deðildir, coþsa akmaz gölgeler.
Güler TURAN
fâ ilâtün/ fâ ilâtün/ fâ ilâtün/ fâ ilün
Keyfe Keder Yaraþýr
Her nefes bin katre hazdýr, sâza minnet güfteler
Ýnlesin tanburda teller, çek nevâ mîrim yayý
Kâm alýrken cümle âlem, dilde hoþtur nükteler
Raks eden dilber dönerken, olmasýn ifrat payý.
Kaybolurken serde efkâr, dert keder hem hâreler
Sunsa câm, cânân elindlen, içse can peymâneler
Lâle, sümbül, gül saçýlsýn, yükselirken handeler
Raks eden dilber dönerken, olmasýn ifrat payý.
Esmesin yel, deðmesin göz, üzmesin câným güzel
Keyf_e hat çizmek abestir, bence peymâným güzel
Bak; çalan hoþ, dinleyen hoþ, hem de hengâmým güzel
Raks eden dilber dönerken, olmasýn ifrat payý.
Güler TURAN
fâ i lâ tün/ fâ i lâ tün/ fâ i lâ tün/ fâ i lün
LADES Özleþimce
Dem bu dem ise; alem, neden demden demlenemez?
Hem, bu dem ise madem, dem’in almak hiç denemez!
Böyle ömr’ü periþan eden, halden hiç bilemez
Gam sarar ruhunu; can, ondan hiç eðlenemez.
Ýnsanýn mayasý, sanmayýn tümden gam iledir.
_ve_Sanmayýn ki yazýlan baht, affolmaz çiledir.
Lades olursa þayet; bu da elbet, bile biledir...
Güler TURAN
(Sözüm, ders almasý gerekenedir!)
Sensiz Haram Bana Dünya
Gitti cânân, þimdi onsuz pek periþân hâldeyim
Ah efendim, terk edilmiþ, sanki ýssýz beldeyim
Neyleyim saz, söz fasýl, dost, neyleyim ben cenneti
Ah efendim, terk edilmiþ, sanki ýssýz beldeyim
Kapkaranlýk gayrý dünyam, hep hazîn ahvâldeyim.
Güler TURAN
fâ i lâ tün/ fâ i lâ tün/ fâ i lâ tün/ fâ i lün
Kendine Gel *) (*
Ne yabanýn hükmüne boyun eðenim, ey adem
Ne de adem, yakmaya caným denesin dem’a dem
Ne kýrýlýr kimseye; küser, darýlýr, gönlü-þen
Ne de sevimsiz ve de safým diyemez, þeb-i dem.
Boþa mý hep, kurmalý hayal, niyedir böyle, gaf
Neye gönül af/ede ki, lâf’ý güzâf olsa lâf
Emeði Rabbim de görecek, buna denmez hilâf.
Kýsaca; kendim de sorarým ve derim, ben neyim?
Cevabýmýn her biri bilinse de, ben nesmeyim...
Kiþi, kendini bilmektir hüner; ne sor, ne geril, ne de ger!
Güler TURAN
Not:
nesme: soluk alýp veren
þeb-i dem: gece aðlayan
dem-a dem: aðlama zamaný
NE BÝÇÝM DÖNÜYOR DüNYA
þimdi kuytularda saklý masum bakýþlar
kime sorsam adres bilmez
labirentlerde kaybolurum
kayýp þehir düþleri yorar beni
imler bilmece,
giz, kördüðüm
perdeler isli
cehennemde miyim,
kim bu zebaniler?
akrep zamansýz kusar öfkesini
bir el, suçlu arar dar sokaklarda
ýþýksýz geceler sinsi
sabahlar suçlara gebe
bozuldu tüm ezberim
yenik düþtüm gurura
ateþi avuçlarýma verdiler
felsefem, kitap aralarýnda mahpus
ve
güneþ saatleri, zamana asla denk gelmez
yollar hep dik
rampalarda tökezlerim
kuþluk vakti kararýr dünyam
Nil seferleri iptal
ruhum satýþa arz esir pazarý tezgahlarýnda
zincire vurulmuþ bâb_ý âli
_hiç yolcusu yok, gemi kalkmaz bu limandan_
mevsimler savaþýr us/umda
pudrasý dökülmüþ yüzler sýrýtýr
begonviller dökülür zamansýz
sýrtlar dönük umuda
__amansýz kaygýlardayým__
_yine gam yükünün fermâný gelmiþ_
farkýndayým
“halvet”te üþür _nü_ silüetler
(külhan)da buz keser eller
nefret kahkalarý yankýlanýr boþlukta
ah gülüm, sana ne ettiler
ters giden ne
NE BÝÇÝM DÖNÜYOR DüNYA?
Güler TURAN
3
ÜÇ NOKTA
kaç bahar , kaç kýþ geçti farkýnda mýsýn
yüzüne hasret susamýþlýðýn
hesabýný ayrý tut kýrgýnlýðýn
tüm tükenmiþliðin üstüne sünger çek
ayrýlýk bestelerinden seç
neva/n olsun, iç çek
özlemle beklediðin cam kenarýnda
titresin ellerin
ürkek bir serçe uçuþuna takýlsýn gözlerin
kelebek kanat çýpsýn göðsünde
soluklan, iç çek,
iç çek
meltem esintisi
sabahýn zerafetine düþsün
naðmeler yay/la gezinsin yorgun düþ kýrýntýlarýnda
çiy, yapraklarda süzülsün
dokun geçmiþe göz ucuyla
üç nokta býrakýyorum þuraya
þiir tadýnda
unutma
daha kaç güz, kaç yaz geçecek
farkýnda mýsýn?
ellerim buz kesti aðustos sýcaðýnda
üþüyorum kor ateþinle
hadi durma
götür beni
götür beni
ellerim tutsak avuçlarýna
buralarda beni unutma,
unutma...
Güler TURAN
Mâhur
demir atmýþ hüzne çekilir yay
_notalar tellere dökülmezse_
vokalinde ses dere çaðýltýsý olur
kuþlarýn kanat çýrpýþlarýndan, hýçkýrýk süzülür
ela gözlerde takýlý kalýr yaþlar
iþte, masal böyle baþlar
gözler, asla gidilmeyecek yerlere kayar
anýlar düðümlenir
huzur, yaþanmamýþlýklarda asýlý kalýr
uzaklara yelken açar hýçkýrýklar
tarihsiz takvim yapraklarý tek tek düþer
sirenler yankýlanýr boþ karelerde
dile düþürülmemiþ, düþünülmemiþ sözler isyan ederler
anlamsýz tümceler, ürkek kalýr avuçlarda
giz
bir biz bileceðiz uçurumun kýyýsýnda kalan öykümüzü
umutlarýn nisan yaðmurlarýna saplantýsýný
tükenmiþliðin son kýrýntýlarýnýn nasýlda düþlerde saklý olduðunu
biz, yalnýzca biz bileceðiz
aklýnda kalsýn, unutma!
dipnot
sözleri yazýlmamýþ güfte hep hýrçýndýr
güneþte buz kesen yürek, suskun
ay, perdesini çeker
yýldýzlar, pusar
yay ýsrarcý
mâhur zamanýdýr
nevâ akort bekler
teller can bulmaya hevesli
geveþt/te yeden
rast/ta karar zamaný
sitem eder teller mâhurca
geçiþler, med_cezir
iniþler , hazan yapraðý
eller, makama tutsak
bir akþam vakti gün batarken
kemane, frensiz gezinir kemanda
biteviye inler
_Senle durmak dert_nâk eyler beni_
damlalar göz pýnarlarýnda nöbet tutar
dil, soluksuz terennümde
yankýlanýr karelerde notalar
__seenle du u u ur maak, deeeert_ nâk eyyyy le e errrr eerrr be niiii...__
ah besteler,
ah mâhur,
ah akþamlar...
Güler TURAN
----------------------------------------------------------------------
Mâhur
dökülmezse tellere notalar, demir atmýþ hüzne çekilir yay
vokalinde ses dere çaðýltýsý olur
kuþlarýn kanat çýrpýþlarýndan hýçkýrýk süzülür
ela gözlerde takýlý kalýr yaþlar
masal böyle baþlar
gözler, asla gidilmeyecek yerlere kayar
anýlar düðümlenir
huzur, yaþanmamýþlýklarda asýlý kalýr
uzaklara yelken açar hýçkýrýklar
tarihsiz takvim yapraklarý düþer tek tek
sirenler yankýlanýr boþ karelerde
dile düþürülmemiþ, düþünülmemiþ sözler isyan ederler
anlamsýz tümceler, ürkek kalýr avuçlarda
giz
bir biz bileceðiz uçurumun kýyýsýnda kalan öykümüzü
umutlarýn nisan yaðmurlarýna saplantýsýný
tükenmiþliðin son kýrýntýlarýnýn nasýlda düþlerde saklý olduðunu
biz, yalnýzca biz bileceðiz
aklýnda kalsýn, unutma!
giz
sözleri yazýlmamýþ güfte hep hýrçýndýr
güneþte buz kesen yürek, suskun
ay, perdesini çeker
yýldýzlar, uykuda
yay ýsrarcý,
mâhur zamanýdýr
nevâ akort bekler
teller can bulmaya hevesli
geveþt/te yeden
rast/ta karar zamaný
sitem eder teller mâhurca
yay, med_cezir
iniþler , hazan yapraðý
eller, makama tutsak
bir akþam vakti gün batarken
keman inler, yay frensiz
_Senle durmak dert_nâk eyler beni_
gözlerde damlalar
dil soluksuz söyler...
seenle du u u ur maak, deeeert naaakkk eyyyy leeerrrr eerrr beniiii...
ah besteler
ah mahur
ah akþamlar...
Güler TURAN
bu
*****************************************************
Köksüz Kareler
veda ederken þehri bulutlar ,
hatýrýmýzý sorar birileri inceden
tiz sesten þarkýlar yankýlanýr,
düþ kýrýntýlarý buharlaþýr mum ýþýðýnda
sýrlarla örtülü bakýþlar, perde perde çekilir yüzüme
ellerim üþür, anýlarý yaktýkça
duman duman uçuþur gölgeler
kareler siyah-beyaz çerçevelenir boþlukta
belli ki sabahlar sancýlý bu diyarlarda
karanlýða ýþýk tutmaz tan,
bu yüzden gücü yetmez güneþin doðuma
kývranýr gökyüzü
þaþkýn, nedenlerde boðuþur nidalar
avuçlarýmdan silinir kader çizgilerim
omuzlarýmda nöbet tutar heyüla
çýðlýklar duyarým dipsiz kuyulardan
_korkarým gölgemden_
karýþýr usumda rakamsal si mgeler
denk _gelmez_ lem
bir türlü diyemem
12 =11=1
(1,5)2 = 1,51,5=2.25 tir
O halde Ö2 sayýsý;1< Ö2 <1,5
kök mü kare
kare mi kök
çözemem!
_köksüz karelere takýlýr düþ perim_
uçmak isterim,
uçmak...
çekilsin eller kanatlarýmdan
ket vurulmasýn hayallerime
gökyüzünde olabildiðince uzanan boþluk,
biraz meltem, biraz sessizlik ve huzur
en çokta, özgürlük isterim,
uçmak, uçmak
uçmak...
engelleri kaldýrýn ortadan
lütfen
Güler TURAN
-****************************************************
1_
(Volare)
ellerini daldýr karanlýða
taþlý yollarý seç ve geç
deðsin ayaklarýn topraða
yeþersin yeniden söyleyemediðin þarkýlar
öylece gel.
gece lilaya dönsün
kadehine doldur yýldýzlarý
yudumla
bir avucuna yüreðini al
diðerine anýlarýný
uç mavi boyalý sinek uç
vo la re
Nel blu dipinto di blu
tasalarýný çaðla eriði yeþili gözlerinde gizle
kirpiklerini kýrp çýlgýnca, uç
karanlýkta gülmek bambaþkadýr
açýlýrken ýþýklar tek tek
kýrgýnlýklarý parçalara böl
yaslandýðýn düþlerine sýmsýký sarýl
önce þiir söyle, sonra
Nel blu dipinto di blu (Volare)
geceyi bitir
ay doðmadan karanlýkta
yankýlansýn sesin
Nel blu dipinto di blu (Volare)
VO LA REEEE
O oo oooo...
Nel blu dipinto di blu...
Uç mavi boyalý sinek, uç...
Güler TURAN
Dil Harâbým Yakma Câným
Nâr_ý firkât yaktý câným, yâr_e Yâ Rab neyleyim?
Kýrdý gönlüm çeþm_i âhum, gayr_ý feryâd m’eyleyim?
Yansa sînem, rahm eden yok, kalb_i vîrâným aman!
Hem garîbim, hem perîþan, bâri bir rast söyleyim.
Güler TURAN
fâ’ilâtün/fâ’ilâtün/fâ’ilâtün/fâ’ilün
N
Ýnsaf Eyle
Ettiðin cevrin yeter yar, yaþ döker hep inlerim
Yokluðun hüznüm olur, susmaz dilim hüzzâm okur
Güler TURAN
fâ’ilâtün/fâ’ilâtün/fâ’ilâtün/fâ’ilün
Ettiðin Cevrin Yeter
Ettiðin cevrin yeter yar, geçmiyor hiç günlerim
Çektiðim ahlarla her gün, yaþ döker hep inlerim
Eyle insaf, kýyma cânâ, kýyma cânýmsýn benim
Dertliyim, hicrâný yaydan çek bu akþam, dinlerim..
Güler TURAN
fâ’ilâtün/fâ’ilâtün/fâ’ilâtün/fâ’ilün
NAPOLÝTEN
Bir Bodrum akþamýnda,
Napoliten yankýlanýr sahil
Ceylan bakýþlýdýr soprano kýz,
’O sole mio O sole mio
Köpürür deniz kýyýya vurdukça hýrsla
Yakamozlar göz kýrpar
Ay öpüþür mavi sularla
Quanno fa notte e ’o sole se ne scenne,
me vene quase ’na malincunia;
Gece olunca ve güneþ batýnca
Bana öylesine bir kasvet çöker
Ýki insan
Yani iki sevdalý için,
Masalsý aþklaradýr nisbet,
Kýz alýmlý soprano
Erkek kaytan býyýklý bariton
Kaybolmalý gecenin renginde
Yer, zaten ahenginde
’O sole, ’o sole mio
sta ’nfronte a te!
sta ’nfronte a te!
Benim kendi güneþim
Senin çehrende
Senin simanda
Þiir gibi bir gece dökülür
Hecelerle ve mýsralarca
Anlamak çok güç,
Anlatmak iþkence
Ma n’atu sole,
cchiù bello, oje ne’
’O sole mio
Ama baska bir güneþ var ki
Çok daha görkemli ve ýþýltýlý,
O da senin yüzünde doðan
Benim güneþim
sta ’nfronte a te!
Ay kýskanýr,
Güneþ, krize girer..
quanno fa notte e ’o sole se ne scenne.
Gece olunca ve güneþ batýnca.
Ses yükselir, yükselir...
’O sole mio
sta ’nfronte a te!
Benim güneþim, benim güneþim...
Anlamam ama, severim Napoliten þarkýlarý
Eþlik eden kaytan býyýklý bariton,
LUCÝANO PAVAROTTÝ olmasa da...
Güler TURAN
Hikâye, bir Bodrum akþamýnda baþlar
...
Ceylan bakýþlýdýr soprano kýz,
’O sole mio O sole mio
Napoliten yankýlanýr sahil
Köpürür deniz kýyýya vurdukça hýrsla
Yakamozlar göz kýrpar
Ay öpüþür mavi sularla
Quanno fa notte e ’o sole se ne scenne,
me vene quase ’na malincunia;
Gece olunca ve güneþ batýnca
Bana öylesine bir kasvet çöker
Masalsý aþklaradýr nisbet, yaþanmýþlýklara inatla
Ýki insan
Yani iki sevdalý için
Kýz alýmlý soprano
Erkek kaytan býyýklý delikanlý
Kaybolmalý gecenin renginde
Yer, zaten ahenginde
Onlar için bu olmalý sevda
’O sole, ’âo sole mio
sta ’nfronte a te!
sta ’nfronte a te!
Benim kendi güneþim
Senin çehrende
Senin simanda
Þiir gibi bir gece dökülür
Hecelerde ve mýsralarca
Anlamak çok güç,
Anlatmak iþkence
Ma n’atu sole,
cchiù bello, oje ne’
’O sole mio
Ama baska bir güneþ var ki
Çok daha görkemli ve ýþýltýlý,
O da senin yüzünde doðan
Benim güneþim
sta ’nfronte a te!
Ay kýskanýr,
Güneþ, krize girer..
quanno fa notte e ’o sole se ne scenne.
Gece olunca ve güneþ batýnca.
Ses yükselir, yükselir...
’O sole mio
sta ’nfronte a te!
Benim güneþim, benim güneþim...
Anlamam ama, severim Napoliten þarkýlarý
Eþlik eden Kaytan býyýklý,
LUCÝANO PAVAROTTÝ olmasa da...
Güler TURAN
Orijinal sözler (Napoliten)
Che bella cosa e’ na jurnata ’e sole,
n’aria serena doppo na tempesta!
Pe’ ll’aria fresca pare già na festa
Che bella cosa e’ na jurnata ’e sole
Ma n’atu sole,
cchiù bello, oje ne’
’O sole mio
sta ’nfronte a te!
’O sole, ’o sole mio
sta ’nfronte a te!
sta ’nfronte a te!
Quanno fa notte e ’o sole se ne scenne,
me vene quase ’na malincunia;
sotto ’a fenesta toia restarria
quanno fa notte e ’o sole se ne scenne.
Ma n’atu sole,
cchiù bello, oje ne’
’O sole mio
sta ’nfronte a te!
’O sole, ’o sole mio
sta ’nfronte a te!
sta ’nfronte a te!
ve
Türkçe çevirisi
Ne güzel bir þeydir, güneþli bir gün,
Hava nasýl da durgun fýrtýnadan sonra
Öylesine taze ki hava, sanki þimdiden bayram gelmiþ
Ne güzel bir þeydir, güneþli bir gün,
Ama baska bir güneþ var ki
Çok daha görkemli ve ýþýltýlý,
O da senin yüzünde doðan
Benim güneþim
Benim kendi güneþim
Senin çehrende
Senin simanda
Gece olunca ve güneþ batýnca
Bana öylesine bir kasvet çöker
Evinin penceresinin altýnda otursam
Gece olunca ve güneþ batýnca.
Ama baska bir güneþ var ki
Çok daha görkemli ve ýþýltýlý,
O da senin yüzünde doðan
Benim güneþim
Benim kendi güneþim
Senin çehrende
Senin simanda
Gittin ya Gittin, Ve bir hüzzam þarký tutturdum ardýndan. Yalnýz akþamlarý sardým, yorgun düþlerime. -Yoktun ya.. Artýk her yer zýndan... Bakakaldým... Yollarda aklým. Aklýmda sen vardýn... Gittin! Yaralý ceylan gibi mahzûn Öylece kalakaldým Duysam diyordum Sesini... Neva/dan Yanýmda, yakýnýmdaydýn... Sýzlandým! Sýzýlar sardý. Zaten hep vardý... Güler TURAN
’Olmaz ilâç sine-i sadpareme,çâre bulunmaz bilirim yâreme,,. Hacý Arif Beyin segah þarkýsý. Çaresiz hastalýða yakalanmýþ eþi için bestelediði þaheseri. Burukluk sezilir melodide. Nüanslar içlidir, yakýcý... Çaresizliðin iz düþümüdür notalardaki... Hep þarkýlar hüzzam, hep þarkýlar segahtýr bilirsiniz ...Kayýp gidiyorsa elimizden eðer, bir þeyler.. Ýþte o zaman, yaþamýn anlamý kalmaz.. Gri bulutlar kaplar her yanýmýzý... Zamansýz bükülür boyun, kadere râm olunur ya da.. Uþþak sa dudaðýmýzdan dökülen þarkýlar, aþk baþlamýþtýr guþe-i derunda... Bir baþkadýr mevsimler o zaman . Her dem newbahar... Þiirde elem, þiirde hüzün var.. Kaybetmenin acýsý mýsra mýsra. Bilmiyorum ne demeliyim? Teþekkürlerim, hissettirdiðiniz bu eþsiz deðerde... Efendim, tam puaným ve saygýmla!
Geçti zaman gâh_i hüzün, ya gâh_i naz, sâz ile yâr
Gâh_i gülüp kâm alarak, ya g
h_i bin nâz ile yâr
Gâm_ý atýp neþve dolan gönül coþar hâz ile yâr
Biz de çalýp coþtu isek, keyifti dilbâz ile yâr.
Güler TURAN(babidim)
müfte’ilün/müfte’ilün/mefâ’ ilün/müfte’ilün
Kim olsa kahreder kim olsa býkar
Feryadý figaný ayyuka çýkar
Sen insafsýz avcý bense kör þikar
Görmeden gezdimse sebebi sensin
Aþk vefayla baþlar devamý saygý
Sadakat sunsaydýn kalmazdý kaygý
Deryada damlaymýþ sendeki duygu
Bilmeden yüzdümse sebebi sensin
Hüznümü hicaza, hüzzama daðýt
En içli þarkýya sýðmaz bu aðýt
Her gece elimde bir kalem kaðýt
Þiirler yazdýmsa sebebi sensin
Tutkun DURUKAN
Gelsen Ne Olur
Yýllardýr görmedim, özledim seni
Alo deyip; selam versen, ne olur
Can parçam, gönlüme sözledim seni
Çat kapý yapsan da, gelsen ne olur.
Çok mu þey isterim, sevdadan yana
Ýçimde ateþin, azaptýr bana
Bilmezsin yokluðun, tak etti cana
Çat kapý yapsan da gelsen, ne olur.
Umudum kaybolup, ömür bitmeden
Yemin billah ile, tövbe etmeden
Muradým almadan, göçüp gitmeden
Çat kapý yapsan da gelsen, ne olur.
Güler TURAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.