bir kere tutulmaya görsün insan nereye gitse, yüreði hep orda kalýr, bilesin! hele ki
iki elini göðe tutmuþ her duada dilenen bir tutam mutluluksa bütün yaþama hevesi, þu
üç günlük dünyada, tutunacak bir dalý yok ve
dört gözle bekliyorsa giden sevgiliyi,
beþ parmaðýn beþi de birdir, bilesin! hepsinde sana dokunamýyor olmanýn sýsýzý.
altý üstü aþk’týr diyorsan buna üstelik ne mutluluða ne de mutsuzluða varsan bu yolda, hiçbir þey demem sana, bilirim çünkü ortasý yok bunun, seninle ortak bir "yokumuz" bile yok, bilesin! lakin þu ayrýlýk dedikleri tek düþü kalmýþ canavar nasýl ömrümü
yedi, bilemezsin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer akman akbulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.