Ýsmin geçen ne varsa inatla bir kalemde, Silerdim silmesine yüreðim el vermedi. Seni ifþa etmeyi yeryüzünde, âlemde, Bilirdim bilmesine yüreðim el vermedi…
Aramýzda kurulan engelleri aþardým, Aklý kýt cesaretim beni yener þaþardým, Yürümek az gelirdi “gel” deyince koþardým, Gelirdim gelmesine yüreðim el vermedi…
Sana götüren her yol oldu benim sýratým, Yaptýn yapacaðýný soldu benzim-suratým, Ölümü davet ettim, kaç kez mezar aradým, Ölürdüm ölmesine yüreðim el vermedi…
Kaným beslemez olmuþ seni taþýyan yaný, Uðruna heder olan iki nefeslik caný, Uzun lafýn kýsasý, demem þudur ki yani, Bölerdim bölmesine yüreðim el vermedi...
Ayser ÖZBAKIR Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayser ÖZBAKIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.