Gönlü bahşedene bak, yoksa vuslat çok uzak!
Ne vakit gönlüme bir hüzün düþse
Nazarým baþkalaþýr, içime bir ürperti nüfus eder
Temaþa ettiðim ve yakinen bildiðim canlarýn bitmeyen telaþý
Dinmeyen gamý, alýp götüren efkarý, yalnýzlýða sürükleyen muhabbetsiz hali ve umudu solduran yýlgýnlýðý düþündürür
Ýnsan önce kalbini ihmal etmemeli
Akýl þirazesi ve vicdan muhasebesi bilgiyle anlam bulan kýymettir
Yalan ve yanlýþ üzerine her ne ikame edilmiþse, eden nefes için ne büyük bir yanýlgýdýr
Akýl ve izan muvazenesi, vicdan ve irfan mertebesi, iradenin hakikat üzere hasredilmesini ve inþirahla karar verilmesini hak eder
Her canýn heva ve hevesi vardýr
Olmasý tabi olan bir vakýadýr ve fakat hak üzere olmasý þarttýr
Zaaflar ömür boyu nefesi terk etmeyen hicrandýr, zaten bilinç tazelenmesi luzum-u adýmdýr
Ecel kapýyý çalmadan, hastalýk bedeni sarmadan, nefes bizar olmadan, kalp ve akýl aþkýn vecdiyle kitab-ý celilin hikmetine ram olmalýdýr
Ýman ettim demekle iþ bitmiyor
Azim ve merak aklýnýn ve kalbinin gerekçeleriyle tabi olmasýný istiyor
Ýnsan en mütekamil bir varlýk iken neden sahibinden bu kadar uzak ve bir vehim içinde olmasý yönünde hareket eder, sual dinmiyor
Bazen, gül gibi mümbit bir zarafetin, tebessüm misali þefkat ve muhabbetin, hakiakate götüren akýl ve iradenin bilgiye ve tatbikine neden bikarar içinde kalýr diyor
Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.