VUR BENİ YÜREĞİMDEN KADIN
Vur beni yüreðimden kadýn
Sensiz yaþamaktansa öleyim daha iyi
Günün ilk ýþýklarýnda bile
Kendi gözbebeklerime yabancý kalacaksam eðer
Güneþin en kýzgýn anýnda bile
Tirtir titreyecekse tenim
Ve gözlerimin baktýðý her yer
Sensizliðin karanlýðýný gösterecekse bana
Vur beni yüreðimden kadýn
Sensiz yaþamaktansa öleyim daha iyi
Çocuklarýn gözlerine bakýp
Kimliksiz ve hükümsüz sevdalarý sahiplenemiyeceksek
Ve üþümüþ tüm çocuk bedenlerini sarýp
Onlara anne baba þevkatini sunamayacaksak
Þehrin daracýk sokaklarýný
El ele biz olarak adýmlayamayacaksak
Vur beni yüreðimden kadýn
Sensiz yaþamaktansa öleyim daha iyi
Sýcacýk ellerimi buz gibi dudaklarýna dokunduramayacaksam
Öpüp koklayamayacaksam
Saçlarýnda bir yýldýz olamayacaksam
Ve nefesinde soluklanýp
Soluðunu içime çekemeyeceksem
Ýçime çektiðim soluðunda yaþýyamayacaksam
Vur beni yüreðimden kadýn
SENSÝZ YAÞAMAKTANSA ÖLEYÝM DAHA ÝYÝ
Ýbrahim DALKILIÇ ( 27/04/2013 // 10:00 )
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.