GÜNEŞİN ÜŞÜDÜĞÜ «AN»LAR

Bir sefer ki, menzilimde öteler,
Boynuma dolanmýþ kolu yollarýn...
Adým adým bilinmezi besteler,
Uçurummuþ saðý-solu yollarýn...

Yollarýn da kaderini yazarlar,
Her durakta baþka hasret pazarlar,
O dostu ararmýþ þaþkýn nazarlar,
Ufuklarda açar gülü yollarýn...

Hani yoldaþ, herkes kendi derdinde,
Hiç baktýn mý yüreðimi yardýn da?
Gözyaþý var gidenlerin ardýnda,
Korunu gizlermiþ külü yollarýn...

Kahýr galip, vîran etti hanlarý,
Güneþlerin üþüdüðü anlarý,
Gurbetlerde yitirdiði canlarý,
Bir bilsen ah, Anadolu yollarýn...

Uyu gölgesinde bir kara taþýn,
Gün oldu, dünyaya sýðmadý baþýn,
Kulaðýmda nal sesleri geçmiþin,
Zaman örtündüðü çulu yollarýn...

Her gece kanýyor, bu yara derin,
Bir güvercin kanadýnda haberin,
Kim anlar ki böylesini kederin?
Ýpekti nâmesi, pulu yollarýn...

Türkü diye derildiði olurmuþ,
Bir an gelir, dürüldüðü olurmuþ,
Yüze, göze sürüldüðü olurmuþ,
Aþýðý incitir tülü yollarýn...

Ayrýlýk nârýna daldýn ey yolcu!
Rüzgârlardan selâm saldýn ey yolcu!
Akþam oldu, nerde kaldýn ey yolcu!?.
Daðarcýðý hüzün dolu yollarýn...

Ýçimde dövünüp durur o çaðrý,
Delik-deþik olmuþ daðlarýn baðrý,
«Yol» dediðin ezel-ebed bir aðrý,
Revâ mý yormasý kulu yollarýn?..

Bir imtihan yeri dünyamýz bizim,
Daha yorulmadý rüyamýz bizim,
Sonsuzluk sevdasý hülyamýz bizim,
Garibi olsak da ulu yollarýn...
Servet Yüksel
Sosyal Medyada Paylaşın: