BAKAR GÖNÜLE
BAKAR GÖNÜLE
Güzel gören gözler haz verir ruha;
Güzellik su gibi akar gönüle...
Altýn – elmas olsa semeri lakin
Akýlla edeple bakar gönüle...
Kuyruk vurur kýlýç kalkan da hava,
Hamsi suda yüzer son durak tava,
Halka gör, kendine ne görsen reva
Sevgi – saygý barýþ çeker gönüle...
Kontrol et nefsini kibirden sakýn,
Kul hakkýna dikkat inkardan çekin,
Hoþgörü süsünü þerefle takýn
Ýyilik – kötülük çýkar gönüle...
Komþunun kuyruksuz olsa sýpasý,
Bize ne, kýskanma altýnsa tasý,
Yalan yok, ortaya çýkar riyasý
Bin dertle nedamet döker gönüle...
Bir giderse insan geriye gelmez,
Nice Yusuf yüzlü deðerin bilmez,
Malumdur aðlatan gerçekte gülmez
Kin ile kýskançlýk çöker gönüle...
Gönül bir alemdir herkese yer var,
Ressam Halil aþkla bir saray kurar,
Ýnsan yaþar insan sevdiði kadar
Yediveren güller eker gönüle...
Halil GÜLEL
Düsseldorf / 25.04.2013
(Balýk Kavaða Çýktý)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.