sonra akþam inerken þehre içimin alacasýnda tükeniyor nefesi þiirin... ve acýn yokluðun resmini düþürüyor gölgeleriyle kaldýrýmlara...
kopya cümleler düþüyor kaðýtlara sessizliðine yenik düþüyorum kelimelerin kimse bilmiyor kimse duymuyor yaðmurlarý bu bahar bir türlü yeþile dönmüyor dallar
say ki çaldýrmýþ renklerini bütün çiçekler düþ kýrýklýðý biraz da yalnýz yaðmurun renginde saklý gözleri sevdanýn
þimdi dokunmak sevdaya nefes kadar yakýn bir o kadar uzak düþerken ne acý...
ÞAHBEYÝT FATÝH ÞAHÝN IÞIK Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.