Önce
sýyrýldý
etlerimiz.
Bir deri,
bir kemik
dolandýk.
"Helallik" dilendik.
Gözkapaklarýmýz mermerden
di.
"Açýl susam açýl!.." lar la
dillendik.
Ýncecik kalmýþtýk bir "Söz" içinde.
Küçük uyumlardan alýnýp,
büyük uyumlara
belendik.
etimiz de bu
budumuz da..
eksik’ten toplanýp,
fazla’ya ulandýk.
Terimiz örselenmeden evveldi.
Çok evveldi..
ruhumuz, ruhumuzdan da sýyrýlmadan da evveldi.
Hiç ama hiç bu kadar güzel olmamýþtýk!..
Adem’in çocuklarý
ve
her çocuðun Adem’i bu kadar görülür yaþamamýþtý!..
Nasip de kendine bu kadar nasip olmamýþtý hiç!..
"Düþen her yaprak seviþmeden düþmez!.."
demiþti Dilmun kahini.
ogün bu gündür yeþile doymuþ tüm yapraklar sýrtýna rüzgarý yükleyip dans ediyor!..
Duyuyor musun?..
Etsiz de
kemiksiz de
taþýn içinden geçiyor su damlasý..
Nisan2013
Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.