SURETLER MEVSİMİNDE GÖLGE ZAMANI

bir devrik cümleydi yaþam
noktayla virgülün savaþýndan çýkmýþ
bir sevdaydý rüzgar
meþeye serinlik, kuru dallara yas yükleyen
ve bir yaðmurdu sensizlik
þehri boydan boya ýslatýp
beni kupkuru býrakan

sesin avucumda intihar etti
sözcüklerim aðýr yaralý iken
bir yangýnýn gövdesinden kalan iz gibi
þiirime düþtün geceden
ilmekler boyu susan bir yarayý dikmeden
sesin sustuðu yöne gittin

adýmbaþý yoksunluklar topladým
gülüþlerin sinmiþti alfabelere
her sözcük sana dair
her þiir senli benli
oysa, biz lügata küskün bir kelimeydi
dolunaylý bir gecede dilime astým onu
konuþtukça bana batýyor
seni bana katýyor acýyla birlik

uzak ihtimallere gebe düþler
sancýlanýyor yorgun dizelerimde
vur emri çýkarýyor yüreðim için hasretin
beklemekli sisler yerleþiyor yollara
sen uzaklarda
göndermediðim mektuplarý yýrtýyorsun
ben denize susarken seni

bir kýlýç darbesiyle
zamaný bende ikiye böldün
senle içime doðdu isa
korktu kör karanlýk ýþýðýndan
siyah gece dehlizler boyu kaçtý soluksuz
ürpertisinde çiðdemlerin
þafak sökün etmek için
amansýzca týrmandý gözbebeklerime

sen vardýn orda
acý bir ninniyi sürüyordun sensizliðime
þerit deðiþtiriyordu durmadan
aklýmýn týkanýklýðýnda
umutla keder
ses baðladý daðlar
isyaným susta kollarken kendini
nehirler boyu amansýzlýk aktý
yeryüzünde ben kaldým
bütün dünya senle gitmiþti
suretler mevsiminde gölge zamaný

ALÝ RIFAT ARKU
24/04/2013
ÝSTANBUL


Sosyal Medyada Paylaşın: