Yine
Gece gece
Ve gece
Þiirler tutuklu sabaha ermeyen seslerin gölgesinde
Gönüllere döl saçan hüzünler delirmenin âkibetinde
Yine
Gece gece
Ve gece
Kimsesiz çocuklarýn diliyle
Yalnýzlýðým çaðýrýyor beni koynuna
Kimseler bilmiyor
Ýnceldiði yerden daðýlýyorum
Yine
Gece gece
Ve gece
Tedirgin anýlar sýzýyor avuçlarýmdan
Musallaya
Derin bir hayal sancýyor
Kaburgalarým da
Nefesimde öfke
Yine
Gece gece
Ve gece
Yaðmurlar yaðýyor Uludað’ýn gözlerine
Bir aðýt çýrpýnýyor yangýnlarýn ayazýna tutulu
Yine
Gece gece
Ve gece
Ne tuhaf
Mevsimler bahar olsa ne yazar
Ayrýlýk yeþerttikçe
Bilincine toz kaçan
bir aþk tutanaðýndan artakalan
Sözlerin
Sevgili
Sözlerin biz kez daha
Kalbimi kýrmanýn evvelinde
Vuslat mý ?
Uzaklara kefen
Yine
Gece gece
Ve gece
Serçe yüreðimde
Kuþ dili sayýklayan
Son bir çýðlýk
Kýzýl bir hayale dolayýp ahýmý
Ak gelinliðimle
Ölümle yaðacaðým
Þiþt
U Y A N D I R M A Y IN
Gönül Aydemir Adýgüzel.