Bugün senin Doðum Günün
Koca bir yýlý daha ardýnda býraktýn
Kimi zaman güldün
Kimi zaman aðladýn
Gözyaþlarýn sele karýþsa da
Hep sustun . . .
Bir gün olsun acýlarýný göstermedin sevenlerine
Bir yeis kýpýrdansa da mahzun yüreðinde
Yine s u s t u n . . .
Sonbahar gecelerine meydan okurcasýna sustun . . .
. . .
Oysa gözyaþýn can suyu aþkýnýn filizine
Döküldükçe dökülüyordu umudun denizine
Ýncilere bürünüyordu gözyaþlarýn
Beyhude çiçeklerin kurumuþtu dallarý
Alacakaranlýða gebe kalmýþ yýldýzlar,
Hilal þeklini almýþ ay,
Ortalýk zifiri karanlýk . . .
Ve sen yine susuyorsun . . .
. . .
Ýki tel aðarmýþ saçýnla
Bir kaç damla gözyaþýn
Eþlik etti bu doðum günü þarkýsýna . . .
Yýkýlan hayallerin,
Kýrdýðýn þiþeler, kadehler
Hepsi eþlik etti bu doðum günü þarkýsýna . . .
. . .
Sen,
Ýçindeki mutluluðu
Yüreðindeki sevdayý
SAKIN KAYBETME !
Hüzünlerin ve acýlarýn
Daha fazla gelse de üzerine
Kahýrlarýn aðýtlarý sel olup aksa da bedeninden
Yaþadýklarýna inat,
Hayata ve insanlara inat
Birazcýk GÜLÜMSE olmaz mý ?
|| NazLý ’nýn KýRýk KaLeMi... ||