Ruhum yapayalnýzdýr, hayatýn ortasýnda
Bir seraba seslendim, ama seda vermedi
Kader denilen yolun en uzak noktasýnda
Umut dolu gözlerim umduðunu görmedi
Ýnsan asla sevgisiz yaþayamaz ama ben
Alýþmak zorundayým sensizliðe alýþmak
Aþkýna ihtiyacým var iken aklen, kalben
Beyhudedir maziyi, unutmaya çalýþmak
Ruhumun çýðlýðýný duyuyor musun dinle
Durma! Dudaklarýnla teselli et ki sussun
Kahrýndan biter, ölür, arzusunu reddinle
Kalbimdeki çöle sen, adeta okyanussun
Yalnýzlýðýn kollarý þu ruhumu sararken
Hiç düþünüyor musun beni gece acaba
Hakiki bir huzuru, gözlerinde ararken
Meðer o ân merhaba demiþim ýstýraba
Hayalden yelkenlerim, ümitten kanatlarým
Akþam gam deryasýnda ýslanýyor, aðlama!
Ruhumda okuduðum pembe serenatlarým
Dudaklarýna dökülsün, dilimi gel baðlama
S/ÂYE (23:3) 22 Nisan 2013/ Eskiþehir