Mazide kalan

Bizim köyün; çevresine kar yaðmýþ,
Doðayý tatlý, bir güzellik sarmýþ!
Ýlk sevenim daha, ölmemiþ saðmýþ!
Haberi bana,"sýrdaþý Nil" verdi.

Günlerden çarþamba; vakit ikindi,
Ansýzýn karþýma bir kýz dikildi!
Ben ergendim! O ise yetiþkindi!
"Aðlarsam; göz yaþlarýmý, sil derdi."


Kendi eliyle toplamýþ; kýr çiçeði,
Birde üstüne kondurmuþ, uður böceði
Varmýþ bana son kez, bir diyeceði!
"Hayat susuz kalmýþ, dünyam çöl derdi."

Arada geçmiþ tam; yarým asýr!
Bizimle mezara,! girecekti bu sýr.
Narin ellerinde, var idi nasýr
"Beni görünce; hemen koþ, gel derdi."

Çok mutlu olurdu; beni gördükçe,
Bu minval üzre, aþkýmýz sürdükçe!
O bilmezdi Kürt’çe, ben ise Türk’çe!
"Keþke bilseydik, üç beþ dil derdi."

Cebime býrakmýþ; bir adet çaðrý,
Sol yanýnda varmýþ, þiddetli aðrý.
Aðrýdan sýzýdan, yanarmýþ baðrý!
"Derdimin dermaný; sensin, bil derdi."

Gençlik hatasýydý! mazide kalan,
Amel defterimdi; günahla dolan.
Öðrendim; Hakk’ý, bulmakmýþ aslolan.
"Sýðýn Rahman’a, rahmeti bol derdi."

Eþref ÝNANÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: