BİLİYOR MUSUN

Biliyor musun bu günde sensizim
yüreðimi yakýp gittiðin günden beri tek baþýnayým
ne beni soran kimse var nede derdimi diyecek
bakýnýyorum saða sola öylesine bomboþ
yüreðimde bir sýzý var gidiþinin
acýlý hançeri saplanmýþ sineme kanýyor içten içe
düþüncelerimi dökemiyorum artýk sensiz kaleme
karanlýk gecelere esir olmuþum
belki gelirsin diye yollara bakýyorum
odalarý geziyorum senden kalan
var mý bir yerlerde diye
belki bulurda kokunu içime çekerim
bulamýyorum o gül teninden geriye kalan hiçbir þeyi
yatak odasý bomboþ kaldý artýk yatamýyorum sensiz
hani sana ilk sarýldýðým yerdeki koltukta uyuyorum
belki her an çýkýp geleceksin diye
kapýya yakýn olduðu için
yoksun iþte yoksun mahsun kaldý yüreðim
çocuklar gibi aðlamak geçiyor içimden aðlayamýyorum
ayrýlýk þarkýlarýný dinliyorum oturdum
demli çayý içiyorum dudak payý senin olan
bir tadýný alamýyorum sen olmayýnca
sahile gidiyorum denizi seyrediyorum
ama hep sen aklýma geliyorsun orada
bir martýnýn kanadýnda tüm umutlarým
vazgeçiyorum tekrar dönüyorum
kendi mi cezalandýrdýðým dört duvar odama
dön artýk ne olursun dön içimi yakan ?

Sosyal Medyada Paylaşın: