Yaram yârimdir!

Yaram yârimdir!

Hüzün yok edilirse hayat nasýl olur?
Her þey zýddýyla birlikte var olmuyor mu?
Gece yoksa gündüz, acý olmazsa tatlý tarifi bile yapamazsýnýz. Mutluluk hüzünsüz nasýl
anlaþýlacak?
‘Dert, Allah’ý anmamýza vesile
olduðu için, dünyanýn bütün nimetlerinden çok daha
kýymetlidir’ diyen Mevlana’yý, batýlý psikologlar nasýl anlayacak?
Dert ve hüzün, insana Allah’ý hatýrlatýr. Dert ve hüzün, insaný kendine getirir.

Ben acýlarýmýn silinmesine izin vermem. Çünkü acýlar ilaç olur, kýymetini bilene.
Benimde, her insan gibi, birçok sýkýntým, hüznüm oldu. Birçok hatalar yaptým. Hayat yolcuðunun keskin virajlarýnda, kazalar yaptým. Bazý yol kazalarýnda, ömür boyu acýsýný çekeceðim yaralarým oldu.
Ancak ben biliyorum ki, yaptýðým birçok yol kazasý, geriye kalan yolculuðumda daha dikkatli davranmama sebep oldu.
Yaralarým, bazen mürekkep oldu
kalemime. Yaralarým, bazen derman oldu dizlerime. Yaralarým, bazen ýþýk oldu
yollarýma. Yaralarým, bazen söz oldu cümlelerime.
‘Ýyi ki hatalar yaptým!’
demiyorum. Ancak, yaptýðým o hatalarý unutmayý asla istemem.

‘Doðru kararlarýmý yanlýþ
kararlarýma borçluyum’ diyenler,
yanlýþlarýný unutursa, daha büyük yanlýþlar yaparlar.

Zavallý batý medeniyeti! Ýnsanlarý mutlu etmenin yollarýný bulamayýnca, acýlarý yok
eden ilaç bulduðunu iddia ediyor.

Bilen bilir, her þey zýddý ile kaimdir.
Geceyi yok eden gündüzü de kaybeder.
Hüzünleri silersen, hüznün öðretilerinden mahrum kalýrsýnýz. Hüznümüzle mutlu olmanýn
yollarýný bilmeliyiz.
‘Yaram yarimdir’ diyen gönül dostlarý, yaralarýndan ilaç yapmayý bilirler. Çünkü onlar, ‘Hüzün Peygamberine’ ümmet
olduklarýný asla akýllarýndan
çýkartmazlar.

Misafir olduðumuz yeri deðil, ebedi kalacaðýmýz yeri düþünmeliyiz.
Misafir olduðumuz dünyada, hüzünler karþýsýnda ki duruþumuzun, ebedi hayatta
þeref madalyasý olarak boynumuzda duracaðýný
biliriz.

Hüznüme dokunmayýn!
Çünkü beni hüzünlendiren yaralarým, yarimdir!

Sait Camlica
Sosyal Medyada Paylaşın: