Günahına Ağlayan Şehir ve Gökyüzü

Gözler, mahzun ve kederli, utangaç,
Geceleri karanlýkta aðlýyor gizli, gizli sessiz, sessiz.
Çocuklarý ve eþi görmesin diye üzüntülü, mahzun, kederli
Aðlýyor, aðlýyor o aðlýyor þehir aðlýyor gökyüzü aðlýyor.
Ýnsanlar yataklarýnda rahat uykuda o ise aðlýyor gökyüzü ve þehirle
Þehir aðlýyor; bu kadar vicdansýz ve duyarsýzlýklarla beraber olduðu için
Gökyüzü aðlýyor, feryatlar duyulmadýðý için.
Çocuk aðlýyor baba ayakkabým delindi yenisini al diye.
Baba çaresiz, mahzun, kederli üzüntülere gark olmuþ,
Hasta ve yatalak, eþi ancak kendisine bakmakta
Þehir aðlýyor günahýna, gökyüzü aðlýyor, baba, anne, çocuk aðlýyor.
Herkes suskun, kulaklar kapalý, gözler kapalý, gönüller mühürlü.
Duygu ahlaký yoksun, duygu alýþveriþi mahzun, duygu ayaðý kýrýk,
Dertler, sýkýntýlar coþmuþ, duygu sezgisi virane, duygu tonlamasý sessiz,boðulmuþ……
Yollar kapalý, yollar çitle çevrilmiþ, dikenli ulaþýlmaz, çýðlýk çýðlýða sessiz feryatta .
Bir yaðmur ve gökyüzü anlýyordu ve saðanak, saðanak yaðýyordu bahçeye.
Bahçede açan çiðdem, yemlik, dereotu açtý bolluk ve bereketi ile kucak, kucak,
Koþtu insanlar öbek, öbek tadýný almak için…
Artýk þehirde aðlamýyordu günahý için, gökyüzü de babada, annede çocukta.
Tüm evrenden önce evlerinde güneþ açmýþtý, mutluluk için sevinç için yaþamak için.
Duygulu komedya, oynanýyordu artýk evlerinde, gözlerinde, dudaklarýnda,
Bahçelerinde…
MEHMET ALUÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: