Ýnsanlýk tayfasý gelip geçiyormuþ,
Senin olmadýðýn kervaný neyleyim,
Herkes ne güzel anlaþýp gülüyormuþ,
Senin içinde olmadýðý neþeyi neyleyim..
Sen yoksun bütün yüzler bana yabancý,
Sen söylemedikçe bütün sözler yalancý,
Deva bulmaz, dinmez artýk sonsuz bu sancý,
Senin vermediðin þifalý ilacý neyleyim,
Yaralýdýr benim gönlüm bin bir yerinden,
Bu diyarlarda iz yok büyük sevgilerden,
Ýnsanlar menfaatçi ve yalan sahte gözlerden,
Sana bakmayan gözleri ben neyleyim…
Sen yaþattýn umutlarý bunlar öldürücü,
Yaktýn çýrpýnma aþkýný bunlar söndürücü,
Bir sürü topluluk dolaþýyor acý ve güldürücü,
Sensiz olan tatlý tebessümü neyleyim…
Kimi kaprisli, kimi kompleksli,,kimi havalý,
Hepsinde bin bir cahillik yaptýklarý üstü kapalý,
Ýnsana deðer vermek anlamsýz onlar için boþ kafalý,
Senin gibi düþünmeyen beyinleri neyleyim..
Bu yüzden kesiyorum hepsiyle iliþkilerimi,
Dünyanýn mazlumlarýna daðýtýyorum sevgimi,
Artýk kendi yoluma verdim tüm düþüncemi,
Senin olmadýðýn bu boþ dünyayý neyleyim….
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.