İnsanlığımı Kaybettim Hükümsüzüm

Dur
Yazma
Ne olur dur
Sözlerin aðarmýþ saçlarýna
Bir kalem daha oynatma ne olur.
Kalabalýk þehrin leþ kokan sokaklarýný gördüm
Pislik akan logarlarýnýn yanýnda burnumu týkayýp geçtim.
Yakýþmýyor biliyorum aþk sevgi üstüne ne yapayým þair deðilim.
Yine günah çýkaracaðým
Kapkara gönlümü sizlerin temiz vicdanlarýnda yýkamak niyetim
Sormayýn demiyorum
Sorun ki bu zehir atýlsýn vicdanýmdan
Kapkara damarlarýmda gezen kötülük çýksýn
Zayýfý yetimi, öksüzü görmeyen gözlerim kör olsun
Kör olmuþ ki görmüyorum
Dilim lal
Ýki adým ötemde
Geçip giden ihtiyar nine
An an gözümün önüne geliyor
Ayaklarýnýn altýnda cennet olan annem
Yýrtýk pýrtýk elbiseler içinde
Bir tutam vicdan dileniyor:
Allah’ým þehrin tam ortasýnda
Buna nasýl kör kalýrým
Kalabalýk vicdansýzlýk içinden
Beni sýyýran nedir?
Yok yok
Ben körkütük acýmasýz zombi kýlýklý biriyim
Bir iki çift iyi söz de edemedim
Dilim tutuldu
Kendime bir sürü mazeret buldum.
Þimdi
Bunlarý söyleyerek günah çýkarýyorum.
Yazýk yazýk
Bin kere söylesem yazsam
Ne deðiþir
Ben otuz saniyelik bir zamanda
Merhamet diyen kendi iç sesimi
Piskopat bir katil gibi
Parça parça edip
Taksim meydanýnýn ortasýna
Gömdüm.
Ben yaþayan bir ölüyüm,
Aðlamak
Aðlamak
Ýstiyor
Yaralý
Gönlüm.

(Nisan 2013 Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: