YANILSAMA

ellerine varan bir rüzgarý okþuyor
saçlarýna geceyi sunarken karanlýk
loþ ýþýklar ötesinde hevesi kursaðýnda
bir öpüþme gölgesi kaldýrýmý çiðniyor
çan ezan ve günah yazan tanrýyý görmezden geliyor
þehvetli oynaþmalar zamanýnda tutsak
iki karartý
denizden boðuk bir vapur sesi
bir martý çýðlýðýný korkutuyor
sen çoktan uyumuþsundur
nede olsa ben vardiyadayým sözcükler ve çayýmla
sana þiirler ülkesinden
günyüzü bilmez þaþýrtan mecazlar toplayacaðým
yokluðunun ezberinde üþürken tenim
sana nisaný vuran ayazlar toplayacaðým
bir çakal uluyacak gözlerimde
sana siyahla seviþen beyazlar toplayacaðým
aklýmýn firar ayrýtlarýndan
yani uzayacak söz
kelam kaleme sarýlacak
bir þiir doðuracak hüzün
albatroslarýn cýyaklamasýnda
þafak ellerimi yakacak
kömür kokusu sensizliðe sinerken
bir sabahçý kahvesinde
sensizlik sonsuzluða karýþýyorken
her yudumda
sýfýr eðimli bir uçurum güvenliði sende heyacan
yýllarýn ardýnda sesler birikir teninin gergefinde
koþarsýn kaçýrdýðýn yarýndýr farkýnda bile deðilken
zaman bütün kuytularý zapdetmiþtir
gölgende çoðalýr kýrýklýklar, uzar gider þehir ellerinde
hengi tutsaklýðýn özgür parmaklýklarýnda mutlusun
beyaz teninde tiksinç öpücükler mi saygýya boyanmýþ sevgisizlikler
yýklan bir avuntunun yerini mi alýr eþyalar
kalbindekini deðiþtiremedikçe begonyanýn yapraklarýný kopartman
kemirmen sözlerinle sendeki sensizliði susmayan zamana
antik bir soyluluktan geriye kalan asil suskunluk
dilini parçalarda gecede, beynine sus emri veremezsin
sen düþe bulaþma yeterki
gerçekler intahar eder ellerinde bir bir
susmak ses, durmak yasa, yaþamak tasa iken
güller solgun ama beterdir kuru diken
soluna batarken aþk diye bir ölümsüzlük

ALÝ RIFAT ARKU
20/04/2013
ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın: